Ulica Nalewki powstała w drugiej połowie XVIII wieku i już wtedy odgrywała ważną rolę w miejskiej przestrzeni Warszawy. Oficjalna nazwa została nadana w 1770 roku przez Komisję Brukową. W XIX wieku Nalewki stały się sercem żydowskiej dzielnicy, znanej również jako dzielnica północna, a ich dynamiczny rozwój przyczynił się do przekształcenia ulicy w centrum handlu i życia społecznego.
Znaczenie tego miejsca podkreślają także zmiany urbanistyczne, takie jak wybrukowanie brakujących fragmentów w 1881 roku w związku z budową linii tramwajowej. Ulica stała się ważnym traktem komunikacyjnym, łączącym nowe dzielnice Warszawy, takie jak Żoliborz czy Marymont, z centrum miasta.
Burzliwy okres wojenny
Podczas II wojny światowej północny odcinek ulicy Nalewki znalazł się w granicach warszawskiego getta. W 1943 roku ulica została niemal całkowicie zniszczona przez władze okupacyjne w ramach działań mających na celu likwidację getta. To tragiczne wydarzenie zakończyło funkcjonowanie Nalewek jako tętniącej życiem ulicy.
W 1943 roku, w rejonie Arsenału, Szare Szeregi przeprowadziły brawurową akcję odbicia więźniów z rąk gestapo. Co więcej, czasie Powstania Warszawskiego Pasaż Simonsa, znajdujący się przy Nalewkach, stał się powstańczą redutą.
Symbol wielokulturowej Warszawy
Zachowany fragment Starych Nalewek jest świadectwem dawnej świetności tej ulicy i jej różnorodnej historii. Była ona nie tylko głównym traktem komunikacyjnym, lecz także miejscem, w którym przenikały się różne kultury i tradycje. Znaczenie ulicy podkreśla również jej rolę w ważnych wydarzeniach historycznych, takich jak wybuch powstania listopadowego czy powstania w getcie warszawskim.
Ulica Stare Nalewki to więcej niż fragment miejskiej infrastruktury – to żywe świadectwo historii i tożsamości Warszawy. Decyzja o wpisaniu jej do rejestru zabytków jest w pełni zasadna. Miejsce to było świadkiem wielu ważnych wydarzeń, a dziś pełni funkcję pomnika pamięci, który przypomina o przeszłości stolicy – zarówno tej chwalebnej, jak i tragicznej.
(Źródło - PAP)
