Zjawisko dziury ozonowej pojawia się gdy w stratosferze dochodzi do niedoboru ozonu. Badacze wyróżniają ozonosferę, gdzie dokładnie powinno się znajdować odpowiednie stężenie tej odmiany tlenu. Jest ona szczególnie ważna dla życia na Ziemi i wcale nie chodzi tu o oddychanie. Ozon pochłania część promieniowania słonecznego. Chodzi o konkretny zakres fal ultrafioletowych o długości między 200 nm a 300 nm. Uszkadzają one DNA i stanowią czynnik rakotwórczy. Zatem zachowanie i monitorowanie ozonosfery jest czymś niezwykle ważnym.
Według autorów opublikowanego przez AIP Advances badania dziura znajdująca się nad Afryką jest siedem razy większa od tej nad Antarktydą. Ta druga ma sezonowy cykl i od września do października traci najwięcej ozonu, potem go uzupełnia. Dziura nad tropikalna natomiast pozostaje niezmienna przez wszystkie pory roku, a to oznacza, że wszystko pod nią wystawione jest na dłuższe działanie szkodliwego promieniowania słonecznego.
- Może to prowadzić do zwiększenia ryzyka raka skóry oraz wystąpienia katarakty u ludzi, osłabi ich systemy odpornościowe, wpłynie negatywnie na rolnictwo oraz życie w ekosystemach wodnych – przekonuje Qing-Bin, autor badania. Dodaje, że dziura istnieje już około 40 lat, jednak nie traktowano jej stosownie do poziomu zagrożenia.
Tymczasem takiej opinii nie podziela część środowiska naukowego. W 1987 roku w ramach międzynarodowego porozumienia, nazywanego protokołem montrealskim, kraje całego świata zobowiązały się ograniczenia produkcji uszkadzającej ozonosferę. Według oficjalnych prognoz ONZ jeśli uda się utrzymać jego założenia ozonosfera do 2060 roku sama się zregeneruje.
- Nie ma żadnej tropikalnej dziury ozonowej – dodaje Paul Young z Lancaster University, komentując badania opublikowane przez AIP Advances – Długoterminowe zmiany w warstwie ozonowej dolnej tropikalnej stratosfery są dobrze zbadane, ich przyczyną są czynniki naturalne i cywilizacyjne.
