Album „Hanging In The Balance” grupa Metal Church wydała w 1993 roku. Na scenie byli już obecni od ponad dekady i mieli ustabilizowaną pozycję solidnego heavy metalowego składu w USA. Albumowi towarzyszyły prawie dwa lata promocji koncertowej bez przerwy, ale niestety nie sprzedał się najlepiej i właśnie to zaważyło na pierwszym zawieszeniu działalności.
Z pewnością nie pomógł fakt, że był to czas zmierzchu popularności muzyki metalowej w USA. Owszem, nie brakowało ciekawych propozycji, szczególnie na scenach thrash, death czy crossover, jednak najważniejsze muzyczne medium tamtych czasów, telewizja MTV, miała już inne „oczko w głowie”, a był nim grunge. Bardzo ważne albumy w tym roku wydadzą: Nirvana, Melvins, PJ Harvey oraz Pearl Jam, był to szczyt popularności gatunku w mainstreamie, zatem dla metalowców z Metal Church możliwości promocyjne dość drastycznie się skurczyły.
A co się stało na okładce? Obrazek przedstawiający bardzo okrągłą cyrkową artystkę w metalowym gorsecie, pończochach i z różowym irokezem na głowie, która za chwilkę wejdzie na zawieszoną w powietrzu linę stworzył Tony Reonegro. Jego styl może polskim miłośnikom karykatury i komiksu przypominać prace Edwarda Lutczyna, który ma na koncie choćby okładkę do „Unu” Perfectu. Reonegro to prawdziwy weteran sztuki, a jego prace znane są na całym świecie. Przez wiele lat współpracował z grupą Grateful Dead, jego plakaty oraz projekty wejściówek na backstage są dziś cenione przez kolekcjonerów. Obecnie jest wykładowcą Wagner College, które w ramach promocji noszenia maseczek podczas pandemii zamieściło w 2020 filmik pokazujący artystę podczas tworzenia.
Metal Church po porażce albumu „Hanging In The Balance” ewidentnie stracił równowagę, ale na szczęście odzyskał ją i wrócił do grania. W późniejszych latach grupa dwukrotnie przeżywała śmierć wokalistów. Najpierw odszedł w 2005 w wypadku samochodowym zginął David Wayne, a w 2021 odszedł Mike Howe. Przyczyną było samobójstwo.
Kipiąca różem i humorem, który słabo się starzeje okładka kryje bardzo sprawnie zagrane i nagrane piosenki. Słychać w nich mieszankę thrash metalowej agresji i prędkości z klasyczną heavy metalową melodyjnością i potęgą. Warto jej posłuchać, choćby by przypomnieć wspaniałe możliwości wokalne Howe’a. A jeśli chodzi o prace Reonegro to uznajmy, że pani z okładki była po prostu gorszym dniem. Polecamy prześledzić jego kreację dla Grateful Dead, bo są naprawdę świetne!
Polecany artykuł:
