Wydany 5 września 1989 roku drugi studyjny album Soundgarden z wielu względów okazał się dla zespołu ważny. Pierwszy, wydany pod szyldem dużej wytwórni, A&M, chwalony przez krytyków, głównie ze względu na brzmienie i wokal Chrisa Cornella, zmiażdżony ze względu na banalność tekstów, był jednak dla grupy przełomem. Na rynku robiło się o niej coraz głośniej tym bardziej, że bardzo mocno stawiała ona na koncertowy aspekt swojej działalności, dzięki czemu dała się poznać publice z tej swojej z pewnością najbardziej atrakcyjnej strony.
Najpierw trzeba było jednak zażegnać kryzys, dotyczący składu. Jeszcze przed rozpoczęciem trasy, promującej Louder Than Love z formacji odszedł jego współzałożyciel, basista Hiro Yamamoto. Na jego następcę wybrany został Jason Everman, który jednak nie zagrzał w Soundgarden miejsca na długo, choć zdążył nagrać z zespołem EP-kę Loudest Love i zagrał na koncertowym krążku Loudet Than Live. W 1990 roku częścią kapeli został Ben Shepard - dzięki temu utworzył się ten najsłynniejszy i najbardziej stały skład Soundgarden.
Nagranie "Badmotorfinger"
Zespół wszedł do studia wiosną 1991 roku, ponownie łącząc siły z producentem Terrym Date. Soundgarden od samego początku emanował nową energią, chciał działać razem, wspólnotowo, a po czasie Cornell otwarcie mówił, że spora była w tym zasługa właśnie Bena, który miał wprowadzić nowe, kreatywne podejście do przebiegu sesji nagraniowych i sprawił, że samo brzmienie nowego materiału było inne, może nawet nieco dziwniejsze, ale dzięki temu ciekawe.
Jeśli chodzi o samą muzykę, Soundgarden postanowiło trzymać się stylistyki heavy metalowej i bardziej oddawać to, jaki zespół jest podczas spotkania na żywo. W kontekście warstwy tekstowej Chris nie chciał być już tak konkretny i żartobliwy, postanowił tworzyć metafory, co dało interesujący efekt w postaci obrazu człowieka skonfliktowanego - ze społeczeństwem, rządem, bliskimi, a nawet samym sobą.
Polecany artykuł:
Ciekawostki o "Badmotorfinger"
Trzecia płyta Soundgarden została zatytułowana Badmotorfinger i ukazała się ostatecznie 8 października 1991 roku, choć pierwsze plany zakładały premierę 24 września - okazało się to jednak niemożliwe, ze względu na problemy z procesem produkcji. Wydawnictwo spotkało się z dużo cieplejszym przyjęciem od poprzedniego tym bardziej, że trafiło w idealny moment. Rynek wciąż ekscytował się Nevermind Nirvany, Blood Sugar Sex Magik Red Hot Chili Peppers czy Ten Pearl Jam. Już na tym etapie było jasne, że na rynek muzyczny wkracza nowa, rockowa jakość, której to Soundgarden mieli się stać niezwykle istotnym elementem.
Badmotorfinger dotarł do wysokiej, 39. pozycji na amerykańskim Billboardzie, znalazł się także na tej samej pozycji w Wielkiej Brytanii, stając się pierwszym wydawnictwem Soundgarden, które zadebiutowało na oficjalnej liście przebojów na Wyspach. Krążek nie tylko został jednym z najlepiej sprzedających się w 1992 roku, ale też uzyskał nominację do Grammy w kategorii "Najlepszy występ metalowy". Grupa promowała swój projekt jako support na pamiętnej trasie "Use Your Illusion Tour" Guns N' Roses. Jakie ciekawostki skrywa przełomowa płyta Soundgarden? Sprawdź w galerii na samej górze!
