Sinead O’Connor - 5 ciekawostek o albumie “I Do Not Want What I Haven’t Got” na 35-lecie | Jak dziś rockuje?

Sinead O'Connor swoją przygodę ze światem muzyki rozpoczęła już jako nastolatka, początkowo od śpiewania w różnych lokalnych, irlandzkich zespołach. Przełomem stało się dla niej dołączenie do grupy Ton Ton Macoute, z którą w końcu przeniosła się do Dublina. Formacja dość szybko zaczęła budzić rozgłos i zainteresowanie - także ze strony wytwórni i promotorów muzycznych. Wszyscy zwracali uwagę przede wszystkim właśnie na dysponującą mocnym, zapadającym w pamięć wokalem młodą artystkę - finalnie to ona, jako wykonawczyni solowa, otrzymała propozycję kontraktu od Ensign Records.

Rozpoczęła działania od dużego projektu - współpracy z The Edge z U2 nad utworem Heroine, nagranym na potrzeby filmu Zniewolona z 1986 roku. W tym samym roku Sinead rozpoczęła prace nad swoim debiutanckim albumem, po drodze pojawiła się jednak pewna "przeszkoda" - O'Connor dowiedziała się, że jest w ciąży Jak pada w filmie dokumentalnym Nothing Compares, menedżment miał namawiać ją na aborcję, czemu ona stanowczo się sprzeciwiała. W bardzo podobnym czasie Sinead zadebiutowała więc dwa razy, w dwóch różnych rolach - jako mama i artystka solowa. Debiutancki album O'Connor został zatytułowany The Lion and the Cobra i ukazał się w październiku 1987 roku. Wydawnictwo całkiem nieźle poradziło sobie na listach przebojów na całym świecie, duży wpływ miał na to sukces wydanego jako drugi singiel, utrzymanego w stylu new wave utworu Mandinka.

Droga na szczyt

Już pierwszy album zapewnił Sinead rozgłos w Stanach Zjednoczonych i nominację do nagrody Grammy. Artystka pojawiła się nawet na gali, by wręczyć nagrodę pierwszym w historii laureatom w kategorii 'Najlepszy występ Rap', którą przyznawano poza czasem antenowym. O'Connor już wtedy dała wyraz swojej buntowniczej postawie, pojawiając się na scenie z namalowanym z boku ogolonej niemal na łyso głowy logo Public Enemy. Zrobiła to oczywiście jako wyraz sprzeciwu wobec pomijania artystów hip-hopowych.

O'Connor już wtedy postrzegana była jako nadzieja sceny, a lata po wydaniu pierwszej płyty spędziła koncertując, tylko zwiększając swoją popularność i rozpoznawalność i budując pozycję na rynku. Równocześnie jednak, już rok po premierze The Lion and the Cobra, artystka przystąpiła do prac nad swoim drugim solowym albumem. Tym razem Sinead do współpracy w roli współproducenta zaprosiła Nellee'a Hoopera. Pierwsza zapowiedź nowej płyty Irlandki ukazała się w styczniu 1990 roku i był to cover raczej mało znanej kompozycji Prince'a, Nothing Compares 2 U. Wersja Sinead została zarejestrowana w domu Hoopera - uznaje się, że wokal do niej nagrała ona w zaledwie jednym ujęciu. Utwór, który w wykonaniu artystki stał się przejmującą, pełną emocji balladą, osiągnął kolosalny sukces na całym świecie i stał się jej pierwszym międzynarodowym przebojem na naprawdę dużą skalę. Sinead stworzyła własną interpretację utworu Prince'a z myślą o swojej matce, która zmarła w wypadku samochodowym w 1985 roku - dziś nie jest tajemnicą to, jak trudną relację miały obie Panie i jak wiele krzywd O'Connor doznała ze strony swojej rodzicielki.

"Nie chcę tego, czego nie mam"

I Do Not Want What I Haven't Got, czyli druga autorska płyta Sinead O'Connor, ukazała się w marcu 1990 roku. Wydawnictwo od razu spotkało się z niezwykle dobrym przyjęciem ze strony opinii publicznej, a w końcówce tego roku umieszczane bywało na szczycie list tych najlepszych płyt ostatnich miesięcy. Album do dziś uznawany jest za najlepszy i najbardziej rozpoznawalny z całej dyskografii O'Connor - obecnie znajduje się on na 457. pozycji słynnej listy '500 albumów wszech czasów magazynu "Rolling Stone"'. Co skrywa przełomowy projekt Sinead? Sprawdź w galerii na samej górze!

Poniżej znajdziesz nasz wybór najważniejszych utworów artystki: