We wrześniu 1987 roku zespół Pink Floyd wydał swój trzynasty album studyjny. A Momentary Lapse of Reason wyróżnia się z wielu powodów: jest to pierwsze wydawnictwo, nagrane bez Rogera Watersa, jako muzyk sesyjny zagrał na nim Richard Wright, zwolniony przez basistę w trakcie nagrań The Wall, po raz pierwszy od pięciu płyt, nie był to także album koncepcyjny.
Niejako próba ognia dla formacji, dowodzonej teraz przez Davida Gilmoura. Próba, która okazała się być udaną, która otrzymała dość pozytywne recenzje krytyków, a przede wszystkim okazała się być ogromnym sukcesem komercyjnym bijąc na głowę The Final Cut z 1983 roku. Trasa, promująca projekt, przyciągnęła tłumy, w 1988 roku Wright ponownie został oficjalnym członkiem Pink Floyd - pozostało nagrać nowy album.
Mimo wszystko, daliśmy radę
Po zakończeniu trasy koncertowej muzycy skupili się na projektach pobocznych (Gilmour i Nick Mason chociażby na wyścigu, późniejszym filmie dokumentalnym i ścieżce dźwiękowej do La Carrera Panamericana), do studia zespół wrócił dopiero w styczniu 1993 roku, gdy delikatnie zaczął coś improwizować. Gilmour był przekonany, że przed Pink Floyd świetny czas tym bardziej, że na dobre zakończyły się batalie prawne z byłym basistą. Do podstawowego składu dołączył Gut Pratt, którego grę na basie słychać już na poprzednim wydawnictwie. Nie były to pełnoprawne nagrania, Gilmour jednak, w tajemnicy przed kolegami, dokumentował to, co dział się w Britannia Row Studios, a już po dwóch tygodniach grupa miała przygotowane... 65 utworów!
Prace przeniosły się więc na należącą do muzyka Astorię, gdzie rozpoczął się proces tworzenia nowej płyty Pink Floyd. Do roli producenta zaangażowany został Bob Ezrin. Drogą eliminacji muzycy wybrali ostatecznie jedenaście najlepiej rokujących kompozycji, a współautorką części z nich (pod względem tekstu) była Polly Samson, pisarka i dziennikarka, w tamtym okresie narzeczona Davida Gilmoura. Obecność kobiety nieco niepokoiła Ezrina, który był zdania, że kobieta rozbija ideę zespołu i współpracy jego członków. Wszyscy oni byli jednak zgodni co do tego, że Polly ma dobry wpływ na Davida.
Wydanie "The Division Bell"
Już w styczniu1994 roku ogłoszono, że zbliża się premiera nowej płyty Pink Floyd. Ta została zatytułowana The Division Bell i ukazała się za pośrednictwem EMI 28 marca 1994 roku w Wielkiej Brytanii (4 kwietnia w USA). Wydawnictwo okazało się sukcesem krytycznym i komercyjnym - zadebiutowało na pierwszym miejscu na amerykańskim Billboardzie, spędzając na tej liście 59. tygodni (na różnych pozycjach), dotarło także na szczyty najważniejszych list przebojów na całym świecie, w tym na Wyspach. To właśnie pochodzący z tego krążka utwór Marooned zapewnił Pink Floyd pierwszą (i jedyną) w karierze grupy statuetkę Grammy (w kategorii Best Rock Instrumental Performance).
"The Division Bell" - ciekawostki o wydawnictwie
Jakie ciekawostki kryją się za czternastym albumem studyjnym Pink Floyd? Sprawdź w galerii na samej górze!
