Niekiedy można się spotkać ze stwierdzeniem, że wykonawcy i wykonawczynie czy też twórcy i twórczynie muzyki powinni zająć się swoją robotą, a więc w domyśle dawaniem ludziom rozrywki za sprawą chwytliwych piosenek, a nie wypowiadać się w ważnych sprawach. W takich sytuacjach wydaje się, że odbiorcy zapominają, że muzyka jest dokładnie tak samo, jak literatura, teatr, sztuka performance, rzeźba czy malarstwo, dziedziną sztuki, którą jej przedstawiciele mogą wykorzystywać do tego, by tworzyć coś więcej, niż materiał rozrywkowy.
W przypadku muzyki w takim kontekście najczęściej myśli się o tzw. "protest songach", czyli zaangażowanych kompozycjach, za sprawą których, głównie jej warstwy tekstowej, artyści wyrażają sprzeciw wobec danego zjawiska społecznego, politycznego czy kulturowego. Nurt ten najczęściej kojarzy się obecnie z muzyką punkową czy hip-hopową, utwory w jej duchu tworzą jednak wykonawcy i wykonawczynie bez ograniczeń gatunkowych.
"Rolling Stone" wskazuje protest songi wszech czasów
Pieśni protestu, bo i takiej nazwy niekiedy używa się w stosunku do kompozycji tego typu, sprzeciwiać się mogą wojnie, łamaniu praw człowieka, krytykować władze, ograniczania ze względu na płeć czy pozycję społeczną - zakres tematów pozostaje tu niemal niewyczerpany. Teraz te najważniejsze protest songi postanowiła wskazać redakcja magazynu "Rolling Stone", która zwraca uwagę, że piosenki te z jednej strony mogą być krzykiem buntu i wściekłości, z drugiej: "modlitwami za pozytywną zmianą". Dziennikarze nie ograniczali się pod względem gatunków, a na liście nie brak tak popowych i hip-hopowych propozycji, jak i rockowych i metalowych klasyków.
W rankingu '100 protest songów wszech czasów' według magazynu "Rolling Stone" znaleźli się tacy artyści, artystki i zespoły wraz ze swoimi protest songami, jak: Midnight Oil, ‘Beds Are Burning’ (miejsce 97.), The Byrds, ‘Deportee (Plane Wreck at Los Gatos)’ (miejsce 95.), System of a Down, ‘B.Y.O.B.’ (miejsce 86.), Tracy Chapman, ‘Talkin’ Bout a Revolution’ (miejsce 83.), Iron Maiden, ‘Run to the Hills’ (miejsce 81.), Johnny Cash, ‘The Ballad of Ira Hayes’ (miejsce 80.), Against Me!, ‘Transgender Dysphoria Blues’ (miejsce 67.), Nena, ‘99 Luftballons’ (miejsce 57.), The Clash, ‘The Guns of Brixton’ (miejsce 56.), Dead Kennedys, ‘Nazi Punks Fuck Off’ (miejsce 51.), Peter Gabriel, ‘Biko’ (miejsce 49.), Black Sabbath, ‘War Pigs’ (miejsce 48.), Buffalo Springfield, ‘For What It’s Worth’ (miejsce 38.), The Wailers, ‘Get Up, Stand Up’ (miejsce 35.), Joni Mitchell, ‘Big Yellow Taxi’ (miejsce 33.), Tom Robinson Band, ‘(Sing If You’re) Glad to Be Gay’(miejsce 32.), Stevie Wonder, ‘You Haven’t Done Nothin’’ (miejsce 31.), U2, ‘Sunday Bloody Sunday’ (miejsce 30.), Bikini Kill, ‘Feels Blind’ (miejsce 29.), Bruce Springsteen, ‘41 Shots (American Skin)’ (miejsce 28.), Sex Pistols, ‘God Save the Queen’ (miejsce 2.), Bob Dylan, ‘The Lonesome Death of Hattie Carroll’ (miejsce 26.), Green Day, ‘American Idiot’ (miejsce 25.), Rage Against the Machine, ‘Killing in the Name’ (miejsce 21.), Plastic Ono Band, ‘Give Peace a Chance’ (miejsce 19.), Bob Dylan, ‘Blowin’ in the Wind’ (miejsce 17.), Creedence Clearwater Revival, ‘Fortunate Son’ (miejsce 13.) czy w końu Bob Marley i ‘Them Belly Full (But We Hungry)’ (miejsce 12.).
W top 10 listy z gitarowego świata znaleźli się jedynie Public Enemy oraz Bob Dylan - pełna "dziesiątka" poniżej:
TOP10 listy protest songów wszech czasów według "Rolling Stone"
- Sam Cooke, ‘A Change Is Gonna Come’
- Public Enemy, ‘Fight the Power’
- Billie Holiday, ‘Strange Fruit’
- Aretha Franklin, ‘Respect’
- James Brown, ‘Say It Loud – I’m Black and I’m Proud’
- Bob Dylan, ‘Masters of War’
- Nina Simone, ‘Mississippi Goddam’
- Pete Seeger, ‘We Shall Overcome’
- Crosby, Stills, Nash, and Young, ‘Ohio’
- N.W.A, ‘Fuck tha Police’
