Bob Marley urodził się 6 lutego 1945 roku na Jamajce w Nile Mile. Muzyką zainteresował się już jako dziecko, a za inspirację służył mu dziadek. Grać zaczął z bliskim szkolnym kolegą, Bunny Wailerem, który został nawet jego przyrodnim bratem. Rodzina przeniosła się do Trenchtown w Kingston, gdzie młodzi chłopcy jeszcze bardziej rozwijali swoje muzyczne horyzonty, słuchając dochodzących do miasta stacji radiowych, w których w tym czasie dominowało brzmienie rhythm and bluesa. W końcu Bob i Bunny w towarzystwie Petera Toshe'a, powołali do życia pierwszy zespół, który w końcu przekształcił się w Wailers.
Przełomem dla tej trójki był rok 1963, kiedy to odkrył ich producent muzyczny Coxsone Dodd. W tym samym roku Wailers wydali swój pierwszy utwór, Simmer Down, który bardzo szybko na Jamajce osiągnął status przeboju. Dwa lata później grupa wydała swój przełomowy, debiutancki album - The Wailing Wailers. To na nim właśnie znalazł się utwór One Love, który zapewnił zespołowi rozpoznawalność na świecie. Krótko po tej premierze w życiu Marleya zaszła ważna zmiana - zainteresował się on Ruchem Rastafari, którego kultura miała wpływ na jego poglądy, muzyczne brzmienie, ale również wizerunek.
Ikona muzyki reggae
W kolejnych latach grupa wydała jeszcze trzy płyty, aż w końcu w początkach lat 70. Marley przeniósł się do Londynu, co znacznie pomogło nawiązaniu przez nią współpracy z wytwórnią Island, nakładem której ukazał się album Catch a Fire oraz w 1973 roku ostatni projekt, będący efektem współpracy Marleya z Wailerem i Toshe, czyli Burnin'. To właśnie on stał się przełomowy, jeśli chodzi o popularność, przede wszystkim osoby Boba Marleya, w głównym nurcie, a to za sprawą coveru I Shot the Sheriff, w oryginale wykonywanego przez Erica Claptona. W 1974 roku doszło do rozpadu Wailers, Marley zdecydował się jednak kontynuować pod znaną już wtedy na świecie nazwą - pierwszy album, wydany bez długoletnich współpracowników to Natty Dread.
Od wczesnych etapów kariery Bob Marley and the Wailers budowali swoją pozycję i zyskiwali grono wielbicieli na koncertach. W końcu w 1975 roku ukazał się przełomowy album Live!, będący zapisem występu zespołu z lipca tego samego roku, który odbył się w Londynie. To właśnie z niego pochodzi dziś najczęściej kojarzony z jamajskim muzykiem utwór No Woman, No Cry.
Stało się jasne, że kariera Marleya nabrała rozpędu - wydany w 1976 roku Rastaman Vibration osiągnął duży sukces w Stanach Zjednoczonych. O artyście mówiło się coraz więcej, jego nazwisko pojawiało się jednak również w kontekście politycznym, czyli sporu na Jamajce, w którym to podejrzewano, że Marley stoi po stronie premiera Michaela Manleya i jego Ludowej Partii Narodowej - doprowadziło to do groźnego zdarzenia.
Zamach na życie, szczyt kariery i przedwczesna śmierć Boba Marleya
3 grudnia 1976 roku do rezydencji muzyka na Jamajce wdarło się siedmiu uzbrojonych mężczyzn, którzy postrzelili żonę Marleya, Ritę, jego menedżera, pracownika Ludwika Griffithsa oraz samego artystę. Bob trafił do szpitala z ranami postrzałowymi klatki piersiowej i ramienia, wszystkie ofiary przeżyły atak, a zamachowcy (których podejrzewano o działanie na zlecenie CIA) zostali straceni. Sytuacja miała miejsce na dwa dni przed koncertem The Smile Jamaica Concert, który miał się odbyć jako swoisty protest przed politycznym konfliktem i wynikającą z niego przemocą na Jamajce. Mimo postrzału, Bob Marley i Wailers wystąpili na wydarzeniu, grając półtoragodzinny set dla ponad 80 tysięcy osób.
Pod koniec 1976 roku Marley opuścił Jamajkę i przeniósł się do Londynu, w którym pozostawał na wygnaniu przez dwa lata. To tam muzyk ukończył album, który ujrzał światło dzienne 3 czerwca 1977 roku. Na tak słynnym dziś Exodus szczególnie mocno słyszalne są wątki polityczne, choć Marley dotknął na nim również kwestii wiary i związków. Wydawnictwo osiągnęło ogromny sukces - tak samo jak wydana już rok później Kaya. Premiera dziesiątego wydawnictwa Marleya zbiegła się z jego triumfalnym powrotem na Jamajkę i legendarnym już dziś koncertem One Love Peace Concert. Wątki polityczne muzyk kontynuował na albumie Survival z 1980 roku - na swoim ostatnim wydawnictwie, wydanym za życia, powrócił do tematyki duchowej i religijnej.
Bob Marley zmarł 11 maja 1981 roku w wyniku czerniaka złośliwego - nowotwór został u niego zdiagnozowany cztery lata wcześniej i choć lekarze zalecili amputacje zajętego przez raka palca u stopy, muzyk odmówił, powołując się na przekonania religijne. Stan Marleya zaczął się pogarszać w 1980 roku - 21 września zasłabł on podczas joggingu w Central Parku, a po badaniach stało się jasne, że nowotwór dał przerzuty do mózgu, płuc i wątroby. Dwa dni po tym zdarzeniu, ikona reggae dał swój ostatni koncert. Marley poddał się leczeniu, jednak rak na tym etapie zajął już cały organizm. Marley zmarł w wieku 36 lat w Miami - świadomy nadchodzącego końca artysta był wtedy w trakcie lotu do ojczyzny, do której nie udało mu się jednak dotrzeć. Artysta został natomiast pochowany na Jamajce, a jego pogrzeb miał charakter państwowy. Krótko przed śmiercią Marley przyjął chrzest, stając się członkiem Etiopskiego Kościoła Ortodoksyjnego.
Najsłynniejsze utwory Boba Marleya
Po śmierci artysty światło dzienne ujrzał album Confrontation, aż w końcu w 1984 roku kompilacyjne wydawnictwo Legend. Te do dziś pozostaje jednym z najpopularniejszych na świecie, jest to również najlepiej sprzedający się album reggae wszech czasów. Dziedzictwo Boba Marleya jest dziś niezaprzeczalne - to jemu przypisuje się rozsławienie brzmienia reggae i kultury jamajskiej na świecie. Artysta stał się ikonu ruchu rasta i symbolem duchowości w muzyce. Choć od śmierci Marleya minie niedługo 45 lat, to jego legenda jest wciąż żywa, a wszystko to za sprawą oczywiście wydanych przez niego kompozycji. W galerii na samej górze znajdziesz nasz wybór tych najważniejszych.
