Rockoskop: prześwietlamy dyskografię zespołu REPUBLIKA

Z pewnością nie było to planem Grzegorza Ciechowskiego, który zawsze głęboko gardził popkulturowym podejściem do idoli. W czasach gdy Lady Pank, Perfect i TSA umacniały image rockowych skandalistów, buntowników i żywiołowych zwierzaków scenicznych Republika szła zupełnie pod prąd: stoicka, stonowana, wręcz zimna, a czasem nawet grająca tyłem do widowni. Ich muzyka także była inna od pozostałych: nasączona inspiracjami z innych gatunków, pozornie chaotyczna, a tak naprawdę głęboko przemyślana. Może właśnie to, wraz z doskonałymi poetyckimi tekstami, doprowadziło do tego, że Republika miała w Polsce tak wiernych fanów, że tworzyli oni coś na kształt własnej, odrębnej od wszystkich subkultury ze zdefiniowanym stylem. Coś podobnego udało się niewielu zespołom na świecie, na przykład Depeche Mode. W Polsce była to właśnie Republika. Zapraszamy Was w podróż przez dyskografię grupy!

Od tego się zaczęło. W 1983 roku była to muzyka, której nie spodziewał się nikt. Pozbawione rockowego patosu, daleka od punkowego brudu i niechlujstwa, a z drugiej strony nie będąca w kręgu jazzu, popu, jazzu. Grzegorz Ciechowski łącząc gatunki stworzył swoją własną niszę, czerpiącą z post rocka i nowej fali, ale wzbogaconą o pewną teatralność, która dla innych mogła być niezrozumiała. To tutaj pojawił się przebój "Śmierć w bikini", jeden z najważniejszych w historii grupy. 

Trwał roku 1984, który w Polsce był paradoksalnie wyjątkowo bliski powieści George'a Orwella pod tytułem "Rok 1984", razem z trzymającą artystów za gardło cenzurą. To ona przyczyniła się do tego, że Republika miała poważne problemy z wydaniem tego albumu. Wydawca także nie był bez winy i ostatecznie na rynku pojawiło się jej o wiele mniej egzemplarzy niż poprzedniczki. Republika mogła jednak liczyć na wiernych fanów, którzy zapełniali sale koncertowe i wykupili płyty co do jednej. Na tym krążku znajdziecie takie przeboje jak „Psy Pawłowa”, "Obcy Astronom" i oczywiście tytułowe "Nieustanne tango". Po wydaniu tej płyty grupa jednak będzie musiała przejść w stan uśpienia między innymi dlatego, że Ciechowski dostanie powołanie do zasadniczej służby wojskowej. W 1986 roku muzycy zaczną pracować nad kolejnym albumem, ale w wyniku wewnętrznego sporu grupa ulegnie rozpadowi. Na szczęście nie definitywnemu.

Grupa wraca po rozpadzie i nagrywa najważniejszy album w swojej karierze. Każda piosenka tutaj nadaje się na singiel, a przeboje takie jak "Kombinat" i "Biała flaga '91" oraz "Sexy Doll" do dziś nie schodzą z radiowych playlist. 

Zwrot na muzycznej drodze grupy. Utwory na tej płycie skręcają w stronę rocka. Nie każdemu ta zmiana się spodobała, ale płyta po latach broni się bardzo dobrze. "Nostradamus", "Nasza pornografia" czy "Przeklinam cię za to" to tylko kilka naprwadę mocnych propozycji z tego albumu. 

Album zapisał się przede wszystkim singlowym przebojem „Republika marzeń”, jednak dalsze podążanie rockową drogą nie spotkało się ze specjalnym entuzjazmem fanów. Chcieli "starej" Republiki, a nie kolejnych wycieczek, szczególnie, że Grzegorz Ciechowski w tamtych czasach realizował się w innych projektach. Wspierał Justynę Steczkowską, jako Grzegorz z Ciechowa nagrywał mieszankę folku z elektroniką (tutaj można powiedzieć, że wyprzedził epokę). 

Powrót do świetności. Płyta, którą fani i krytyka przyjęli bardzo ciepło. Singiel "Mamona" wraz z teledyskiem zyskał wielką popularność, a numer „Odchodząc” stał się jednym z najważniejszych w historii grupy.  

Wydana po śmierci Grzegorza Ciechowskiego EPka z ostatnimi nagranymi przez niego utworami. To tutaj znalazła się przejmująca piosenka "Śmierć na pięć”, która stała się pożegnaniem artysty z fanami i całym światem.