Reżyser "Zabójcy", "Siedem" i "Fight Club" robił także teledyski! Znacie je?

Czuć tu mroczny, duszny klimat, choćby filmu "Siedem". Idealnie wpasowuje się to w mitologię rockowego szaleńca i straceńca, którą wokół siebie roztacza Billy Idol.

Nerwowa praca kamery, czerń i biel, silne kontrasty, błyski światła i do tego szalony Iggy? Tak, to się składa w bardzo spójną całość.

Taki wesoły numer i taki mroczny reżyser? Tak i wyszło wspaniale. Obejrzyjcie jak udało mu się zarazić widza emocjami, które towarzyszą muzyce i tańscowi w kulturze Gitanos, czyli hiszpańskiej grupy Romów. 

Znów o miłości, ale tu z perspektywy wielkiego miasta, szyku i stylu lat 80-tych. Klip ten zajął w 1988 roku pierwsze miejsce na liście Top 20 w MTV. 

Obowiązkowa pozycja dla miłośników rocka! Gigantyczne postaci, Nowy Jork, czerń i biel oraz gorąca miłość w rytmie rocka.

Teledysk w klimacie detektywistycznego thrillera z Madonną i Christopherem Walkenen w rolach głównych. Wysmakowany noir w najlepszym wydaniu!

Kolejna kryminalna i poruszająca fabuła, która sama w sobie, obok piosenki, jest spójną opowieścią.

Ten przejmujący i pełen symboliki teledysk powstał na potrzeby pośmiertnego albumu Roya Orobisona "Mystery Girl". Piosenkę pomogli artyście napisać Bono oraz Edge z irlandzkiego U2. Wideo pokazuje dramat rozstania i złamanego serca w miłości. Jak nakręcić piękny klip bez artysty? Proszę bardzo!

W tym klipie zaangażowano najpiękniejsze ówczesne modelki świata, kobiety, które nie schodziły z okładek magazynów mody i stylu: Naomi Campbell, Linda Evangelista, Tatjana Patitz, Christy Turlington oraz Cindy Crawford. Płonąca kurtka skórzana to odcięcie się artysty od poprzedniego rozdziału kariery, jakim było Wham! Zresztą tekst piosenki także nawiązuje do wyrwania się z okowów dawnego wizerunku i roli. Zwróćcie nie tylko uwagę na to kto i co pojawia się na ekranie, ale jak to jest nakręcone!

Sting to szalenie wymagający artysta. Od siebie i od innych. Zatem klip, który miał dla niego powstać nie mógł być po prostu kolejnym obrazkiem do muzyki. Wybór reżysera był trafieniem w dziesiątkę. Fincher doskonale pokazał zarówno pewną elegancką obccość Brytyjczyka w USA jak i klimat Nowego Jorku zatopionego w jazzie i kawie.