Phil Collins - 5 ciekawostek o albumie “No Jacket Required” | Jak dziś rockuje?

Tytuł albumu wziął się z incydentu z Collinsem i Robertem Plantem w rolach głównych. Panowie udali się na wspólną kolację w The Pump Room w Chicago i o ile były wokalista Led Zeppelin bez problemu został wpuszczony do środka, o tyle muzyka Genesis pozostawiono za drzwiami. Wszystko to dlatego, że uznano, że nie spełnia on dress code'u, gdyż stwierdzono, że nie ma on na sobie marynarki. Muzyk uważał jednak, że jest zupełnie inaczej, na co obsługa knajpy uznała, że marynarka, którą wdział jest nieodpowiednia. Collins ciężko przeżył całe zdarzenie, oczerniał restaurację w licznych wywiadach (doczekał się nawet od niej oficjalnych przeprosin), a motywem przewodnim płyty stała się ogromna marynarka, w której pozował do zdjęć i pojawiał się publicznie.

Wydany jako pierwszy singiel promujący płytę utwór Sussudio wyróżnia się swoją energią. Być może nie każdy zdaje sobie sprawę z tego, że tytuł kawałka... zupełnie nic nie znaczy! Jest to po prostu zlepek liter, który przyszedł Collinsowi do głowy podczas nagrań.

Wydany w styczniu 1985 roku, a więc na miesiąc przed premierą płyty utwór One More Night szybko zyskał status przeboju. Utwór, choć zadebiutował na liście Billboard Hot 100 na miejscu 50., to po siedmiu tygodniach znalazł się na jej szczycie! Kompozycja pozostała na nim przez kolejne dwa tygodnie, musiała jednak ustąpić miejsca charytatywnemu singlowi We Are the World.

Czwartym i ostatnim singlem z No Jacket Required został utwór Take Me Home. Jak wyjaśnił sam artysta, słowa kompozycji opowiadają o osobie, umieszczonej w szpitalu psychiatrycznym, a za inspirację do ich napisania posłużyła mu powieść Lot nad kukułczym gniazdem Kena Keseya.