Nie brakowało nigdy krytyków jej stylu gry. Byli tacy, którzy zarzucali jej brak finezji, a wręcz szkolną prostotę rytmów. Tymczasem jej styl grania jest głęboko zakorzeniony w bluesie i początkach rocka. Biorąc pod uwagę, że Jack White także zawsze odnosił się do tej tradycji, wszystko staje się jasne. Jest jeszcze jeden ważny aspekt: Meg grała w takim stylu celowo, nie zamierzała się ścigać z innymi, zależało jej na szczerości i bezpośredniości. Rzeczywiście, największe hity White Stripes opierają sie na prostych i osadzonych rytmach. Meg zatem doskonale wiedziała, co robi.