10 najlepszych utworów Iron Maiden, które napisał Steve Harris

Pierwsze wielkie dzieło Harrisa. Utwór powstał z inspiracji powieścią o tym samym tytule z 1911 roku, za którą odpowiada Gaston Leroux. Pod względem muzycznym to siedmiominutowe dzieło sztuki z ciekawymi zmianami nastroju. 

Utwór, który zamyka album "The Number of the Beast", rozpoczyna się niczym ballada, by potem nabrać odpowiedniej, metalowej, mocy. To opowieść o skazańcu, który ma niebawem zostać stracony na szubienicy. Klimatu dodaje ponure bicie dzwonów. 

Zdecydowanie jeden z najsłynniejszych utworów w dorobku IM, którego wstyd nie znać. Przebojowy rzecz z "galopującym" basem Harrisa opowiada o bitwie pod Bałakławą z 1854 roku. Warto też obejrzeć teledysk, w którym wykorzystano kadry z filmu "Szarża lekkiej brygady" (1936). 

Jak otwierać album, to... tylko w taki sposób. Krążek "Powerslave" rozpoczyna się od prawdziwego uderzenia. Tekst tyczy się bitwy o Anglię, która miała miejsce w trakcie II wojny światowej. W teledysku, jak i na koncertach, całość poprzedzona jest przemówieniem Winstona Churchilla. 

Krążek "Powerslave" świetnie się rozpoczyna i... jeszcze lepiej się kończy. "Rime..." był przez wiele lat najdłuższym utworem w dorobku Iron Maiden. Harris oparł tego kolosa, trwającego ponad 13 minut, na wierszu Samuela Taylora Coleridge'a. Muzycznie dzieje się tu bardzo dużo. Grupa idealnie wyważyła proporcje między zwolnieniami a przyśpieszeniami. 

W muzyce Żelaznej Dziewicy nie brakuje odniesień do historii. Epicki utwór, zamykający krążek 'Somewhere in Time", dotyczy - rzecz jasna - Aleksandra Macedońskiego, uznawanego za wybitnego stratega i jednego z największych zdobywców w historii ludzkości. Całość wyróżnia się podniosłym klimatem i kapitalną wymianą gitarowych solówek. 

Kompozycja tytułowa z siódmej studyjnej płyty Maidenów to kolejne wielkie (i podniosłe) dzieło basisty. Prawdziwy popis daje tu Bruce Dickinson, a ciarki wywołuje dość mroczna środkowa część całości. No i oczywiście, mocno zaznaczają tu swoją obecność klawisze, ku nie uciesze fanów w tamtych czasach. 

Wiadomo: album "Fear of the Dark" większość osób pamięta głównie za sprawą utworu tytułowego (również autorstwa Harrisa, rzecz jasna). Docenić należy jednak także "Afraid...". Najpierw to nastrojowa ballada. Potem następuje... gitarowa kanonada. Jeśli chodzi o tekst, chodzi tu o nawiązanie do konfliktu w Zatoce Perskiej.  

Nie każdy lubi okres grupy z Blaze'm Bayley'em na wokalu. Nie zmienia to jednak faktu, że w tamtym czasie Harris też potrafił wznieść się na wyżyny kompozytorskie. Najlepszy przykład? 'Sign of the Cross" z albumu "The X Factor". Znowu mamy do czynienia z niezwykle epickim utworem (trwa ponad 11 minut). A w dodatku: bardzo mrocznym! 

Na koniec przedstawiciel z XXI wieku. To absolutnie fenomenalny kawałek, w którym, przede wszystkim, "robotę" ponownie robi wokal Dickinsona. Dziewięć minut zlatuje bardzo szybko. A to za sprawą bardzo przemyślanej konstrukcji całości i świetnych przejść gitarowych.